Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΕΧΕΙ ΤΟ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΕ ΚΛΙΝΙΚΗ ΟΞΕΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.

Βούρα Ν., Παπανικολάου K., Γιανγκιτσέρης M, Στίγγα M, Πιτσιάβα Ο., Ιωάννου Θ., Μουρατίδης Α., Αγγελίδης Γ.Φ.

Κλινική Οξέων Ψυχιατρικών Περιστατικών
Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Πέτρας Ολύμπου (ΨΝΠΟ)

Σκοπός:να καταδείξει την ικανοποίηση των ασθενών από το νοσηλευτικό προσωπικό της Κλινικής Οξέων Ψυχιατρικών Περιστατικών (ΚΟΨΠ) του ΨΝΠΟ.

Υλικό/ Μέθοδος: Το ερωτηματολόγιο SERVQUAL (ServiceQualityQuestionnaire) συμπληρώθηκε ανώνυμα από κάθε ασθενή που πήρε εξιτήριο από την ΚΟΨΠ την περίοδο Ιανουάριος-Μάιος 2010. Το μοντέλο αυτό αναπτύχθηκε από τους Zeithaml,Parasuraman και Berry(1985).Αναφέρεται σε πέντε διαστάσεις ποιότητας: Απτή διάσταση(tangibles), Αξιοπιστία(reliability),Ανταπόκριση(responsiveness),Εγγύηση(assurance) και Κατανόηση(empathy).
Οι παράγοντες που διερευνήθηκαν σε σχέση με την ικανοποίηση των ασθενών ήταν: ηλικία, φύλο,εκπαιδευτικό επίπεδο,διάρκεια νοσηλείας,μορφή εισαγωγής(ακούσια/εκούσια), διάγνωση.
Χορηγήθηκαν 107 ερωτηματολόγια (78 άνδρες/29 γυναίκες). 77 εισαγωγές ήταν ακούσιες.
Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS.

Αποτελέσματα: Ο συντελεστής συσχέτισης ήταν r=0.207 και αξιοπιστίας >0,6 (έγκυρα και αξιόπιστα ερωτηματολόγια). Επίσης, ο συντελεστής Cronbach α=0,843.
Αρκετές στατιστικές διαφορές διαπιστώθηκαν μεταξύ των κοινωνικο-δημογραφικών χαρακτηριστικών(p<0,5).
Η αξιοπιστία προέβλεψε συνολική ικανοποίηση από τη νοσηλευτική φροντίδα (p<0,005), καθώς επίσης και η κατανόηση.
* Οι απόφοιτοι πανεπιστημίου εμφανίστηκαν λιγότερο ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση.
* Οι γυναίκες ήταν αρκετά δυσαρεστημένες από την απτή διάσταση και την ανταπόκριση.
* Η απτή διάσταση ήταν σημαντικά χαμηλότερη στην ηλικιακή ομάδα 25-34 ενώ οι αξιοπιστία, ανταπόκριση και εγγύηση ήταν εξαιρετικά υψηλές στις ηλικίες 55-64.
* Οι ασθενείς με κατάχρηση/εξάρτηση από ουσίες ήταν οι λιγότερο ικανοποιημένοι, με χαμηλές βαθμολογίες σε απτή διάσταση, ανταπόκριση και εγγύηση.
* Καμιά διαφορά δεν καταγράφτηκε σε συνάρτηση με τον τύπο εισαγωγής.

Συμπεράσματα: Γενικότερα, σημειώθηκε μεγάλη ικανοποίηση από τη νοσηλευτική φροντίδα,αλλά λιγότερη από το περιβάλλον. Η ικανοποίηση των ασθενών είναι σημαντική ένδειξη της ποιότητας και αποτελεί εργαλείο για την ανάπτυξη νέων υπηρεσιών, την κάλυψη των αναγκών των ασθενών και τη βελτίωση των νοσηλευτικών παρεμβάσεων.



ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΒΩΒΟΤΗΤΑ: ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΣ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ 6ΧΡΟΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ.

Βούρα Νότα

Εισαγωγή: πρόκειται για την μόνιμη αποτυχία του παιδιού να μιλήσει σε ειδικές κοινωνικές περιστάσεις (πχ στο σχολείο), ενώ μιλά σε άλλες, με αποτέλεσμα να παρεμποδίζονται η σχολική εκπαίδευση, η απασχόληση ή η κοινωνική επικοινωνία.

Σκοπός: η παρουσίαση διαφορετικών θεραπευτικών προσεγγίσεων: Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία (ΓΣΘ)/ΓΣΘ σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή.

Υλικό/Μέθοδος: το υλικό προέρχεται από τα αρχεία του Ιατροπαιδαγωγικού Τμήματας (ΙΠ) του ΚΨΥ Κατερίνης.

Συζήτηση/Αποτελέσματα: Δυο 6χρονα παιδιά επισκέφθηκαν το ΙΠ του ΚΨΥ Κατερίνης. Και τα δυο παρουσίαζαν απροθυμία να μιλήσουν στο σχολείο ενώ η ενασχόλησή τους με άλλες δραστηριότητες ποικίλει.
Παρόλο που και τα δυο ξεκίνησαν θεραπεία με ΓΣΘ, η σοβαρότητα και επιμονή των συμπτωμάτων του ενός οδήγησαν στη χορήγηση φλουοξετίνης επί προσθέτως της ΓΣΘ. Η φλουοξετίνη ξεκίνησε στα 4mg/μέρα με σταδιακή αύξηση στα 20mg/μέρα.
Δυο χρόνια μετά, και οι δυο περιπτώσεις επέδειξαν σημαντική βελτίωση. Στην πρώτη περίπτωση με αντιμετώπιση μόνο με ΓΣΘ, το παιδί άρχισε να μιλά στο σχολείο, κυρίως όταν του ζητιότανε, και φαίνεται πρόθυμο και πιο άνετο στην αλληλεπίδραση  με τους ξένους. Στην δεύτερη περίπτωση, διαφαίνονταν σημάδια προόδου, ιδιαίτερα μετά τη χορήγηση φλουοξετίνης. Το παιδί αλληλεπιδρά με αγνώστους, επικοινωνεί με τα παιδιά εκτός όμως του σχολικού περιβάλλοντος και εμφανίζεται σε καλύτερη διάθεση. Παρά τη βελτίωση, το παιδί ακόμη δεν μιλά στο σχολείο.

Συμπέρασμα: Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, περιπτώσεις επιλεκτικής βωβότητας ανταποκρίνονται σε ποικίλες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Παρόλο που η ΓΣΘ  αποδεικνύεται αρκετά αποτελεσματική, ο συνδυασμός της με τη χορήγηση φλουοξετίνης ενισχύει την αντιμετώπιση της επιλεκτικής βωβότητας.


Συμμετοχή του Ιατροπαιδαγωγικού Τμήματος του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Κατερίνης σε δράσεις Ευαισθητοποίησης – Προληπτικής Παρέμβασης σε σχολεία.

Νότα Βούρα, Ελεάνα Καρυωτάκη, Αλέξανδρος Ζουλούμης

Εισαγωγή: Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων με σκοπό τη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, την ανάπτυξη δεξιοτήτων, την προαγωγή της υγείας και την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής των μαθητών και της σχολικής κοινότητας υλοποίησε  το πρόγραμμα ‘Κοινωνικό Σχολείο”.
Μέθοδος: Το υλικό προήλθε από τη συνεργασία με τη ΔΔΕ Πιερίας.
Συζήτηση/Συμπεράσματα: Το ‘Κοινωνικό Σχολείο” περιλάμβανε δέσμη δράσεων και εκδηλώσεων, οι οποίες εντάχθηκαν στο σύνολο του σχολικού προγράμματος, και απευθύνονταν σε ολόκληρη τη σχολική κοινότητα, μη αποτελώντας μεμονωμένες προσπάθειες. Για το σκοπό αυτό το ΙΠ σε συνεργασία με τον Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων Πιερίας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης συμμετείχε στην υλοποίηση του προγράμματος σε πέντε σχολεία της περιοχής: Μουσικό Σχολείο Κατερίνης, 1ο Γυμνάσιο (2 τμήματα), 2ο ΕΠΑΛ, 3ο ΓΕΛ και Γυμνάσιο Κορινού. Ο σκοπός του προγράμματος ήτανε διττός: για τους μαθητές, η ευαισθητοποίηση των εφήβων μαθητών σε θέματα που αφορούν την ηλικία τους, την αναγνώριση όσων συμβαίνουν στην ηλικία τους και την αυτογνωσία, καθώς και την πρόληψη επικίνδυνων συμπεριφορών, και για τους εκπαιδευτικούς, η επιμόρφωσή τους στην παιδαγωγική – διδακτική διαχείριση ψυχοκοινωνικών θεμάτων. Οι θεματικές ενότητες στις οποίες συμμετείχε το ΙΠ αφορούσαν ‘Κρίση εφηβείας και οικονομική κρίση. Πρόληψη εξαρτησιογόνων ουσιών” και ‘Κάπνισμα-εξαρτησιογόνες ουσίες-εξάρτηση από το διαδίκτυο’. Μέσα από την αλληλεπίδραση αυτή, όπου αναδείχθηκαν και συζητήθηκαν ερωτήματα και απορίες μαθητών αλλά και εκπαιδευτικών, με μεγάλη και ενεργό συμμετοχικότητα των νεαρών μαθητών διαπιστώθηκαν οι ακόμη εντονότερες ανάγκες για συνεργασία των υπηρεσιών ψυχικής υγείας με τις Σχολικές Μονάδες, η ανάγκη για προσιτότητα και προσβασιμότητα των μαθητών στους επαγγελματίες ψυχικής υγείας.

Εκπαίδευση προπτυχιακών φοιτητών ψυχολογίας και μεταπτυχιακών φοιτητών στο Ιατροπαιδαγωγικό Τμήμα του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Κατερίνης.

Νότα Βούρα

Εισαγωγή: Το Ιατροπαιδαγωγικό Τμήμα του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Κατερίνης στις δραστηριότητες του συμπεριλαμβάνει και την εκπαίδευση (πρακτική άσκηση) προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών ψυχολογίας, δημόσιων και ιδιωτικών πανεπιστημίων της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Ενδεικτικά, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Τμήμα Ιατρικής/Τομέας Ψυχιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Σχολή Ανθρωπιστικών & Κοινωνικών Επιστημών/Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας,Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών, Κοινωνικών Επιστημών και Νομικής/Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών.
Μέθοδος: Το υλικό προήλθε από τα αρχεία του Ιατροπαιδαγωγικού Τμήματος ΚΨΥ Κατερίνης.
Συζήτηση/Συμπεράσματα: Οι φοιτητές στο πλαίσιο της πρακτικής τους άσκησης έχουν τη δυνατότητα παρακολούθησης/συμμετοχής σε διαγνωστικές συνεντεύξεις, ατομικές ψυχοθεραπείες, συνεδρίες θεραπείας οικογένειας, συμβουλευτικές παρεμβάσεις, χρήση ψυχομετρικών tests, τεχνικές ψυχολογικής διερεύνησης και θεραπευτικής παρέμβασης, τεχνικές ψυχοκοινωνικής στήριξης ατόμων. Μπορούν ακόμη να συμμετέχουν σε προγράμματα διασυνδετικής εργασίας του Κ.Ψ.Υ. με άλλους φορείς και υπηρεσίες της Πιερίας, όπως με την Υπηρεσία Κοινωνικής Πρόνοιας της Νομαρχίας Πιερίας, τα γραφεία της Α’ και Β’ βάθμιας Εκπαίδευσης Πιερίας, προγράμματα ενημέρωσης – ευαισθητοποίηση της Κοινότητας και αγωγή του πληθυσμού σε θέματα ψυχικής υγείας, και άλλα.
Κατά τη συνεργασία αυτή οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τη λειτουργία της Θεραπευτικής Ομάδας του ΙΠ, να αποκτήσουν τις αναγκαίες δεξιότητες και εμπειρία υπό την εποπτεία της ψυχολόγου και γενικά, να βελτιώσουν την επαγγελματική τους επάρκεια και ετοιμότητα.

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Bipolar Disorder



Bipolar Disorder


What is Bipolar Disorder?

Bipolar disorder is characterized by pathological mood swings from mania to depression.


Which are the causes?

l        Biochemical: a) physical changes in the brain, b) activity of neurotransmitters, c) hormonal imbalances.
l        Genetic: A possible predispotion exists. Studies have shown that patients' families also have the same condition. It has also been proved that bipolar disorder is related to schizophrenia, pointing to shared genetic cause.
l        Environmental: The patient's family and social background as well as his intimate relationships could be an element for the appearance of bipolar disorder.


Which are the symptoms?

Manic phase of bipolar disorder:                              
Signs and symptoms of the manic phase of bipolar disorder may include:

l        Euphoria
l        Extreme optimism
l        Inflated self-esteem
l        Poor judgement
l        Rapid speech
l        Racing thoughts
l        Aggressive behavior
l        Increased physical activity
l        Risky behavior
l        Spending sprees
l        Increased drive to perform or achieve goals



Depressive phase of bipolar disorder:Signs and symptoms of the depressive phase of bipolar disorder may include:
l        Sadness
l        Hopelessness
l        Suicidal thoughts or behavior                                            
l        Anxiety                                                                      
l        Guilt                                                                            
l        Sleep problems                                                              
l        Appetite problems                                                             
l        Fatigue                                                                        
l        Loss of interest in daily activities                                         
l        Problems concentrating                                                      
l        Irritability                                                                  
l        Chronic pain without a known cause

How can bipolar disorder be treated?

 Medications
l        Anti-seizure medications: They are used for the same reason as the mood stabilizers.
l        Antidepressants
l        Other medications (atypal antipsychotic medications, anti-anxiety medications).

Some medications can be combined in order to have the maximum effect. However, the patient must be aware of the side effects.


Psychotherapy

l        Cognitive behavioral therapy: Helps patients to focus on the healthy and positive behaviors. People can learn effective strategies to control stress and upsetting situations.

l        Family therapy: Through the dialogue family members try to solve communication issues and control stress and important matters of everyday life.

l        Group therapy:  The patients meet similar situations and they are given a chance to discuss their concerns. They improve their social skills and stop feeling neglected or isolated.


 Hospitalization

In some extreme cases hospitalization is essential. The patients' mood can be stabilized even if he is in deep depression or in a severe manic episode.




 Options that can be considered are: partial hospitalization or daily treatment programms.

Behavioral problems of children with attention-deficit/hyperactivity disorders.



   

E. Paraschou, N. Voura, S. Mermiga, C. Thomopoulou, G. Koutloubasi, D. Chatzigrigoriadou, N. Darai, N. Benetos, G. Koukoulas 


 Attention Deficit Hyperactivity Disorder (known as, AD/HD) is one of the most common chronic disorders that develop in children. Children with ADHD have a lot of difficulties with their behaviors, including home, school, and in relationships with other people. Attention-deficit/hyperactivity disorder  affects person’s attention, hyperactivity or impulsivity.
     Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is a disorder characterized by a persistent pattern of inattention and hyperactivity or impulsivity that occurs in occupational, academic, and social settings. Problems with attention include failing to complete tasks, making careless mistakes, or having problems with staying organized and keeping track of thing. They can be distracted very easy in addition with children who do not have attention-deficit/hyperactivity disorder. Problems with hyperactivity includes excessive squirminess and fidgetiness, excessive talking, running or climbing when it is not very appropriate, and being constantly on the go. Problems with impulsivity showed as difficulty of waiting other's turn, impatience, frequent interrupting the other children or the teacher and blurting out answers. Although many children with attention-deficit/hyperactivity disorder display both hyperactive/impulsive and inattentive symptoms, some children show’s symptoms from the one group and maybe not from the other  (David Rubiner, 2006).
    Children with attention deficit hyperactivity disorder (AD/HD) facing inappropriate levels of dereliction, overactivity and/or impulsivity. Children with attention-deficit/hyperactivity disorder experience a variety of difficulties in school tasks, problems with behavior control, academic achievements, and poor relationships with others.
     The most common and international studied treatments of attention-deficit/hyperactivity disorder are a psychotropic medication (primarily psychostimulants) and behavior interventions for home and school settings. In fact, the largest attention-deficit/hyperactivity disorder treatment found for a study that carefully entitled stimulant medication led to significant decrements in attention-deficit/hyperactivity disorder symptoms to an even greater degree than behavioral fingers or treatment as always (Du. Paul & Weyandt, 2006).
     There has been a push imminent by primary care pediatricians for the treatment of recognition the behavioral health problems. A study by Williams, J., Klikepeter, K. Palme, G., Pulley, A., and Foy, J., M., was designed to compute the ambit to which a sample of primary care pediatricians diagnosed to treat any kind of behavioral health problems and to identify factors that may subscribe to their behavioral health practice (Williams, Klikepeter, Palme, Pulley, & Foy, 2004).           
     The purpose of this essay is to review the empirical support for various school-based treatments strategies for students with attention-deficit/hyperactivity disorder. Three of these interventions will be discussed the behavioral fingers, academic strategies, and social relationship interventions. Next practical allusions of the school-based out comeliterature will be commentated, including the need for the following, the multiplemediators, individualization of treatment based on estimate data, long-term pursuance of strategies and prompt ongoing communication among parents, teachers, school counselors, school psychologists, and community-based health professionals. Finally, senses for future research are extended with an emphasis on bridging the gap between the empirical literature and actual practices employed in schools.
     Research provides the validated scientific information that allows individuals with attention-deficit/hyperactivity disorder to understand that the challenges of their difficulties are not trumped pretext for not being responsible or not completing different tasks.
     Du Paul and Weyandt envisaged the classroom functioning of 175 children with the disorder and 63 peers without AD/HD. Children with the attention-deficit/hyperactivity disorder were found to “exhibit significantly lower contents of on-task behavior and were reported by their teachers to demonstration more attitude problems, disruptive behavior, and poorer social skills than their control corresponding. Effect sizes for these group differences were in the large range. Furthermore multiple longitudinal studies have found that children with attention-deficit/hyperactivity disorder take risk for problematic school issues including grade preservation, placement in special education, lower than abided content of post-secondary education and dropping out of high school.” (Du Paul & Weyandt, 2006).
    Arnold and Lofthouse had randomly assign 36 boys and girls ages 6 to12 to receive either EEG neurofeedback in the collocation of computer games or a placebo EEG intervention. During the placebo intervention, the participant experiences pre-programmed game effects that are not determined by their brain wave activity. Participants in each group also had been randomly assigned to obtain their treatment either twice or three times per week to ascertain the effects of treatment frequency. All participants had complete 40 treatments total. Parents and teachers of the participants will rate the child's attention-deficit/hyperactivity disorder symptoms regularly. The findings from this pilot study may help the researchers develop a larger-scale, randomized controlled trial to ascertain this non-medication treatment for the specific disorder.
     Another study, led by James Waxmonsky, M. D., from the University of Buffalo, had focused on children with attention-deficit/hyperactivity disorder who have symptoms that resemble those seen in children with bipolar disorder. These children have also been described as having unforgiving mood dysregulation or SMD. According to Waxmonsky, children with the disorder who also showed these symptoms were more impaired than children with uncomplicated attention-deficit/hyperactivity disorder, and may be at risk of developing bipolar disorder or other mood disorders. (National Institution of mental health)
    Data from a major national study known as the attention-deficit/hyperactivity disorder shows that 33% of children with ADHD were "normalized" exhibited test scores in the normal range for attention-deficit/hyperactivity disorder and oppositional defiant disorder (ODD) as a result of obtaining psychological treatment without medications while 68% were ironed as a result of medication ventured with psychological treatment as compared to only 56% of those treated only with medications. Thus, roughly one third of children diagnosed with the disorder may accomplish normal behavior from a comprehensive program consisting of treatment strategies similar to those used in Total Focus.  Also, there is a 20% accession in the number of children normalized by combining medications, but also with psychological treatment. Finally, after 2 years 97% of those in the psychological treatment only group persisted normalized as compared to only 66% for the medication only group. (Webb & Myrick, 2003)
     ADHD is a multifaceted, chronic disorder that is associated with shortfall in multiple areas of functioning. Although some promising interference for addressing to social relationships difficulties between students with the disorder have been developed. School-based professionals are compulsion to implement empirically supported interventions through individualizing strategies based on evaluation data. Furthermore, a long-term approach to treatment across school years will behave ongoing exact communication among parents, teachers, physicians, and other health professionals. Over the several past decades, a big number of school-based interference with attention-deficit/hyperactivity disorder and affined behavior disorders have been studied. Yet, the number and scope of inquiry of these fingers pales in comparison with the extended research findings for any stimulant medications. In order for research on school-based treatment to progression several directions are necessary. First, treatment outcome studies must go upwards a focus on simply reducing disruptive behavior. A final important direction for explorations of school-based intervention is to find out ways to fill the gap between science and practice. Most available attention-deficit/hyperactivity disorder treatment, studies have been attitude using strict experimental controls in very controlled settings. Such studies are necessary to assess treatment efficacy while controlling threats to internal validity, there are declaratory limitations to the generality of these findings to real-world settings such as a public schools. As an inceptive step to address this problem, treatment effectiveness studies need to be attitude in general education classrooms and schools. The results of such studies will identify those finger parameters that are more likely to transfer real-world classrooms. Researches need to partner with the educators and incidental professionals in applied settings to design and explore fingers that more are likely not only to be effective but also to be effectible, acceptable, and cost less-effective for classroom application. Such studies may necessitate accommodation some aspects of experimental and/or effective treatment strategies in order to elevate more prompt application of viable fingers in general education classrooms.

ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ - ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ

Δ. Χατζηγρηγοριάδου, Χ. Θωμοπούλου, Σ. Μέρμηγκα, Ν. Βούρα, Ν. Μπενέτος, Γ. Κουτλουμπάση, Γ. Κουκουλάς, Ν. Δαραή, Ε. Παράσχου

-3) ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟΧΩΝ

Στόχοι ( επιστημονικός ορισμός) :επίτευξη ενος αγώνα, συγκεκριμένου επιπέδου, σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.
Είδη στόχων
Υποκειμενικοί:γενικές φράσεις των προθέσεων
Στόχοι αποτελέσματος: εστίαση σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα ενος γεγονότος.
Στόχοι απόδοσης: εστίαση στα επίπεδα της προσωπικής απόδοσης, ανεξάρτητα απο τους άλλους αθλητές.
Στόχοι διαδικασίας: επικέντρωση στις μεμονωμένες ενέργειες κατα τη διάρκεια του αγώνα , για την εκτέλεση ή τη βελτίωση της εκτέλεσης.

Είναι αποτελεσματικη η τεχνική του καθορισμού στόχων;
Έρευνες στην ψυχολογία έχουν δείξει οτι ο καθορισμός στόχων αυξάνει την καλή επίδοση των αθλητών.
Μετα-ανάλυση έχει δείξει οτι η τεχνική αυτή έχει θετικά αποτελέσματα
Η πλειοψηφία των αθλητών εφαρμόζει τον καθορισμό στόχων για να βελτιώσει την επίδοση.
Οι 3 στόχοι που επιλέγονται περισσότερο απο τους αθλητές είναι :
-στόχος βελτίωσης της επίδοσης
-νίκη
-διασκέδαση
Επίσης, προτιμούν δύσκολους στόχους ή μέτριας δυσκολίας.
Εμπόδια πετυχημένων αθλητών
-έλλειψη εμπιστοσύνης
-υπερβολικά πολλοί στόχοι
-έλλειψη χρόνου
-έλλειψη δέσμευσης
-έλλειψη υποστήριξης( οικογένειας, φίλων, προπονητών)

Η τεχνική αυτή οριοθετεί τους αθλητές και βοηθά στη συγκέντρωση. Είναι καλό να λαμβάνονται υπόψην οι ατομικές διαφορές καθώς και οτι οι στόχοι εξαρτώνται απο το άθλημα και τις περιστάσεις.
Βασικές αρχές αυτής της τεχνικής είναι να τίθενται συγκεκριμένοι, θετικοί στόχοι, παράλληλα δύσκολοι αλλα ρεαλιστικοί. Οι στόχοι μπορεί επίσης, να είναι μακροπρόθεσμοι, μεσοπρόθεσμοι και βραχυπρόθεσμοι. Θα πρέπει να γίνει καθορισμός των στόχων επίδοσης, της διαδικασίας, του αποτελέσματος, του αγώνα και της προπόνησης. Σημαντική είναι η ανάπτυξη στρατηγικών για την επίτευξη των στόχων καθώς και η προώθηση της προσωπικής δέσμευσης στον ίδιο τον εαυτό. Απαραίτητη είναι η υποστήριξη απο το περιβάλλον. Τέλος, η αξιολόγηση, το feedback και η επανεξέταση των στόχων βελτιώνουν τη χρήση αυτής της τεχνικής.

Βήματα
-προετοιμασία και σχεδιασμός
-εκπαίδευση και απόκτηση της τεχνικής
-εφαρμογή και έλεγχος